Wadą tego sposobu dostarczania ciepła jest to, że żarówka stanowi zarówno źródło ciepła, jak i światła, które sprzyja nadmiernemu rozwojowi glonów, a poza tym — że koszty tego rodzaju ogrzewania są dość duże. Można natomiast wykorzystać żarówkę (najlepiej o mocy 15 lub 25 W, zależnie od wielkości zbiornika) w połączeniu z metalową puszką (grzałka pomysłu S. Dobrowolskiego). Dno puszki obciąża się wlanym ołowiem, w wieczku natomiast wycina się otwór, przez który wyprowadza się przewody doprowadzające prąd do żarówki oraz przewód uziemiający podłączony do kaloryfera lub rury wodociągowej albo kanalizacyjnej. Przewody w miejscu wyprowadzenia izolowane są dodatkowo gipsem, a każdy z przewodów elektrycznych jest zaopatrzony dodatkowo w bezpiecznik mający za zadanie automatyczne wyłączenie prądu (przerwanie obwodu) w razie jego przebicia na blaszaną część grzałki. Aby puszka metalowa nie rdzewiała, pokrywa się ją z zewnątrz warstwą lakieru wodno odpornego.
Prostym przyrządem do ogrzewania wody w akwarium jest tzw. grzałka solna, łatwa do wykonania i obsługi. Zasadniczą jej częścią jest szklana rurka w kształcie litery U wypełniona wodą z dodatkiem odrobiny, 2—3 g, soli kuchennej. Do obu końców tej rurki wkłada się na głębokość kilku centymetrów dwie elektrody (pałeczki) węglowe i wolne ich końce, odpowiednio uszczelniając otwory rurki, łączy się z przewodami elektrycznymi. Grzałka tego typu działa na zasadzie właściwości ogrzewania się roztworu soli kuchennej włączonego do prądu elektrycznego. Przyrząd ten umieszcza się w zbiorniku w ten sposób, aby środkowa jego część spoczywała na dnie, a obydwa ramiona wystawały o kilka centymetrów ponad górny brzeg akwarium. Wydajność grzejna grzałki jest wprost proporcjonalna do stężenia soli w roztworze, lepiej jest, aby grzała ona raczej za słabo niż zbyt silnie i ryby akwariowe . Grzałka ta nadaje się tylko na prąd zmienny. Jej wadą jest to, że przy zbytnim obniżeniu się roztworu soli, np. w wyniku silnego parowania, przestaje działać. Innego typu grzałki, to rurki szklane lub porcelanowe wypełnione piaskiem, przez które przebiega spirala grzejna. Ich wydajność grzejną należy dopasować do wielkości akwarium oraz istniejącej różnicy temperatur. Do dużych zbiorników niezbędne są grzałki w postaci bardziej rozgałęzionych rurek; zużywają one prądu od 10 do 100 watów na godzinę. Znacznie lepsze, ale trudne do nabycia w Polsce są grzejniki połączone z termoregulatorem, który wyłącza prąd, gdy temperatura wody osiąga z góry ustalony stopień, oraz włącza go, gdy woda się ochłodzi. W grzejniki tego typu bardzo dobrze są zaopatrzone sklepy specjalistyczne w NRD i w Czechosłowacji, o czym warto pamiętać w razie wyjazdu do tych krajów.
Prostym przyrządem do ogrzewania wody w akwarium jest tzw. grzałka solna, łatwa do wykonania i obsługi. Zasadniczą jej częścią jest szklana rurka w kształcie litery U wypełniona wodą z dodatkiem odrobiny, 2—3 g, soli kuchennej. Do obu końców tej rurki wkłada się na głębokość kilku centymetrów dwie elektrody (pałeczki) węglowe i wolne ich końce, odpowiednio uszczelniając otwory rurki, łączy się z przewodami elektrycznymi. Grzałka tego typu działa na zasadzie właściwości ogrzewania się roztworu soli kuchennej włączonego do prądu elektrycznego. Przyrząd ten umieszcza się w zbiorniku w ten sposób, aby środkowa jego część spoczywała na dnie, a obydwa ramiona wystawały o kilka centymetrów ponad górny brzeg akwarium. Wydajność grzejna grzałki jest wprost proporcjonalna do stężenia soli w roztworze, lepiej jest, aby grzała ona raczej za słabo niż zbyt silnie i ryby akwariowe . Grzałka ta nadaje się tylko na prąd zmienny. Jej wadą jest to, że przy zbytnim obniżeniu się roztworu soli, np. w wyniku silnego parowania, przestaje działać. Innego typu grzałki, to rurki szklane lub porcelanowe wypełnione piaskiem, przez które przebiega spirala grzejna. Ich wydajność grzejną należy dopasować do wielkości akwarium oraz istniejącej różnicy temperatur. Do dużych zbiorników niezbędne są grzałki w postaci bardziej rozgałęzionych rurek; zużywają one prądu od 10 do 100 watów na godzinę. Znacznie lepsze, ale trudne do nabycia w Polsce są grzejniki połączone z termoregulatorem, który wyłącza prąd, gdy temperatura wody osiąga z góry ustalony stopień, oraz włącza go, gdy woda się ochłodzi. W grzejniki tego typu bardzo dobrze są zaopatrzone sklepy specjalistyczne w NRD i w Czechosłowacji, o czym warto pamiętać w razie wyjazdu do tych krajów.
