czwartek, 13 maja 2010

Brzanka różowa

Brzanka różowa (Puntius conchonius). Zasiedla ona wolno płynące i stojące wody północnych obszarów półwyspu Indyjskiego. Do Europy po raz pierwszy sprowadzono ją w 1903 r. W akwariach osiąga długość 8 cm, na wolności — niekiedy do 14 cm. Samiec ma bardziej różowe zabarwienie, w okresie tarła przybiera kolor intensywnie czerwony; jego płetwy grzbietowa i odbytowa są czarno obramowane. Brzanka jest bardzo ruchliwa, zgodnie żyjąca w dużych gromadach i stosunkowo mało wymagająca; może być trzymana razem z innymi gatunkami inne pomocne strony ryby akwariowe.

Akwaria dla tego gatunku, 20—80-litrowe, o niskim poziomie wody, podłożu ciemnym, powinny być obficie obsadzone roślinami. Minimalna temperatura wody—12—15°, optymalna — 20—22°, pH —7—8. Brzanka może być trzymana w warunkach pokojowych w nieogrzewanych akwariach. Lubi czystą wodę i słońce. Można ją żywić drobnymi zwierzętami, glonami oraz pokarmem suchym. Brzanka rybki przystępuje do tarła kilka razy w roku. Zbiornik rozpłodowy, dla 2 samców i 1 samicy, powinien mieć ciemne podłoże z dużymi kamieniami i roślinami; poziom wody 15 cm, temp.

23-—24°. Samica składa, zwykle rano 500—800 jaj, po 20—30 sztuk, rozrzuconych wśród roślin. Tarlaki należy potem usunąć, aby nie zjadały ikry. Wyląg następuje po 24—36 godz., a po 5 dniach młode zaczynają szukać pożywienia, na które powinien się składać początkowo najdrobniejszy żywy pokarm (m. im. larwy oczlików), później stopniowo coraz większy. Dojrzałość płciową osiągają one po 8-12 miesiącach.