czwartek, 13 maja 2010

Brzanka sumatrzańska

Brzanka sumatrzańska (Puntius tetrazona). Zasiedla ona gromadnie rzeki i strumienie Sumatry oraz Borneo i Syjamu. Do Europy po raz pierwszy sprowadzono ją w 1935 r. Samica dorasta do 7 cm długości, samiec jest nieco mniejszy, smuklejszy i jaskrawiej ubarwiony. Jest to rybki bardzo ruchliwa. Wymaga ona zbiorników o pojemności od 20 do 80 1, obsadzonych dość gęsto roślinami, ale z pozostawionym miejscem do pływania. Pożądana temperatura wody — 20—24°; wskazana jest częsta częściowa wymiana wody, która powinna być czysta, uboga w związki wapnia i niechlorowana.

Pożywienie brzanki sumatrzanskiej stanowi zarówno pokarm żywy, jak i suchy, ponadto glony akwarystyka. Rozpłód brzanki i wychów narybku nie przedstawiają dużych trudności. Obsada zbiornika hodowlanego — 1 samiec i 1 samica, woda — dość miękka, o temp. 24—26°, konieczne jest przy tym dość gęste obsadzenie akwarium roślinami i wyłożenie dna mchem wodnym lub innymi miękkimi roślinami. Tarło odbywa się w okresie wiosennym i może powtarzać się co 10 dni; trwa ono około 2 godzin, po czym parę należy odłowić, aby nie zjadła ikry.

Samica składa jaja pomiędzy roślinami na podłożu; po 2 dniach wykluwają się larwy, po dalszych 6 dniach narybek zaczyna już pływać w poszukiwaniu pożywienia. Karmi się początkowo wymoczkami, następnie drobnym planktonem.