poniedziałek, 10 maja 2010

Zwinnik latarnik

Zwinnik latarnik (Hemigrammus ocellifer). Zasiedla on wody otwarte dorzecza Amazonki oraz w obrębie Gujany. Najczęściej przebywa w pobliżu zarośli służących za kryjówkę. Do Europy sprowadzony po raz pierwszy w 1910 r. Zwinnik latarnik dorasta do 6 cm. Samiec jest nieco smuklejszy i ma bardziej zaostrzone płetwy. Dobrze zarysowujący się u niego w świetle przenikającym pęcherz pławny jest u samicy tylko częściowo widoczny.

Jest to ryby akwariowe bardzo ruchliwa, nadająca się bardzo dobrze do trzymania razem z innymi gatunkami. Do chowu tej ryby nadają się zbiorniki 20—50 litrowe, o podłożu z grubo¬ziarnistego piasku; temperatura wody — 23—26° (ale i na niższą ryby te nie są zbyt wrażliwe), twardość — około 5° DH, pH — w granicach 6—7. Pokarm — zarówno żywy, jak i suszony. Rozpłód w warunkach akwariowych jest dość trudny.

Wymagany jest zbiornik o pojemności co najmniej 30 1, o podłożu z gruboziarnistego piasku, obsadzony roślinami. Temperatura wody — 25—28°. Obsadę stanowią 2 samice i 1 samiec. Samica składa jaja luzem w niezbyt dużej ilości. Ponieważ tarlaki wyjadają ikrę, trzeba je odłowić. Larwy wykluwają się po 2 dniach, a po dalszych 4 pływają już swobodnie. Podaje się im początkowo wymoczki i ugotowane na twardo, roztarte żółtko, przechodząc stopniowo na karmienie drobnym planktonem. Dalszy wychów nie nastręcza trudności.